Żywienie pozajelitowe – przebieg i wskazania

Żywienie pozajelitowe to sposób odżywiania stosowany w przypadku, gdy wchłanianie składników odżywczych w jelitach jest niewystarczające lub całkowicie niemożliwe. Jak wygląda przebieg odżywiania pozajelitowego oraz przy jakich chorobach jest ono wskazane? Co wchodzi w skład preparatów do żywienia pozajelitowego?

Wskazania do żywienia pozajelitowego

Żywienie pozajelitowe stosuję się, kiedy układ pokarmowy pacjenta nie jest w stanie wchłonąć odpowiedniej ilości składników pokarmowych. Może być stosowane tymczasowo, ale często jest wprowadzane na stałe, jako jedyny sposób uchronienia pacjenta przed śmiercią głodową.

Stosuje się je między innymi w rozległych oparzeniach przewodu pokarmowego, w śpiączce i przy dłuższych stanach utraty świadomości, w niedrożności i przetokach przewodu pokarmowego, niekiedy w przebiegu chemioterapii i radioterapii, chorobie Leśniewskiego-Crohna czy ostrym zapaleniu trzustki.

Preparaty do żywienia pozajelitowego

Preparaty do żywienia pozajelitowego są skomponowane ze specjalnie przygotowanych składników odżywczych, w ilościach, które będą pokrywać zapotrzebowanie organizmu. Zawierają węglowodany, tłuszcze, aminokwasy, witaminy, makro i mikroelementy oraz wodę.

Zawarte w preparatach do żywienia pozajelitowego aminokwasy są pozyskiwane syntetycznie, tłuszcze stanowią zazwyczaj mieszankę nienasyconych tłuszczy roślinnych i rybich, a węglowodany podaje się w formie roztworów glukozy. Preparaty do żywienia pozajelitowego muszą być przygotowywane i przechowywane w warunkach sterylnych, aby zminimalizować ryzyko infekcji.

Przebieg żywienia pozajelitowego

W żywieniu pozajelitowym jałowy preparat przygotowany zgodnie z wytycznymi lekarza podaje się bezpośrednio do krwiobiegu. W przypadku krótkotrwałego podawania pokarmu pozajelitowo, preparat jest wkraplany do żył obwodowych za pomocą wenflonu, jednak niesie to ze sobą ryzyko zapalenia żył.

Kiedy zachodzi konieczność długotrwałego podawania preparatów do żywienia pozajelitowego, stosuje się umieszczony na stałe na klatce piersiowej cewnik założony do żyły głównej. Długotrwałe żywienie pozajelitowe przeprowadza się w warunkach domowych, po odpowiednim przeszkoleniu pacjenta oraz opiekuna. W wielu przypadkach umożliwia ono normalne funkcjonowanie.

Preparaty do żywienia pozajelitowego dostępne są w ofercie Grupa Anmar.